Uzaklar

Bir çam ormanındasın şimdi,
Toprağa yakın,
Işığa uzak,
Sırt üstü uzanıyorsun yere,
İçinde tatlı bir huzur,
Ve geride onca yaşanmışlık,

Yürüyorsun,
Bir köye,
Bir insana,
Bir sese varma ihtiyacıyla,
Telaşsız acele etmeden,
Adım adım,

Sonra karşında bir beton ormanı,
Her tarafta çokça insan,
Ama gerçek insan sayıca az,
Bilmece bu ya,
Dönüp bakıyorsun,
Bir çam ormanına,

Bir karşında duran betonlara,
Ve kalıyorsun,
Tam ikisinin ortasında-

Düşünürken kıvranıyorsun;
Delice çocuksu bir gülüşle,

Bir tarafta geçmişin duruyor,
Diğer yanda,
-yaşanılacak onca sene,

Ve yavaşça geri dönüyorsun,
Beton ormanına,

Tavşanın tuzağı olan,
-kutuya bir anda düşmesi gibi...