Şimdi Uykudan Uyanmışsın

Tükenip gidiyor ömür dediğin

Misal;
şimdi uykudan uyanmışsın,
daha gözlerin açılmadan aklına ilk o geliyor...

sonra pencereden dışarı bakıyorsun,
kar yağıyor şehrin üstüne usul usul

kümülüs bulutları yavaşça akıp geçiyor binaların üstünden

aklım; firari bir güvercin gibi emanet edilmiş sana
dilimdeyse avutulmamış düşlerin yitik heyecanları tedirgin

bakma böyle sakin durduğuma,
alnımdaki her bir çizgi, anlam yüklü olabildiğine,

... gülüp geçiyorum artık herşeye
ne sevda dem tutuyor yüreğimin telvesinde
ne kavgalarda uslanmayı biliyor şah damarımın gerginliği

bir yudum kahve ile gelen sigara hızır gibi imdadına yetişiyor
biri damarlara serum niyetine,
diğeriyse geride kalan herşeyin üstünü örtüyor,
hele de paslı hatıraların en giriftar yerlerini...

...işte birgünde böyle geçti cancağızım ömrümüzden,

işte birazda böyle eksildik hayattan,
neticeye varamadan,
Hatice'ye bakamadan,

yaşıyoruz işte,
yaşamak denirse bu menem şehirde...

—Edremit / Balıkesir - 16 Şubat 2009