Yeni bir yıla girerken 2015'in şöyle bir hesabını yaptığımda aliem ve şahsım adına fena geçmedi. Memleket içinse hayli bir ağır geçti desek yerinde olur. Rusya krizi, sürekli patlayan bombalar, tutuklanan gazeteciler, böyle uzayıp gidiyor liste... Ha arada ufaktan da olsa milletimizi mutlu edecek hadiseler de vuku buldu.
Albert Camus'un sözü ile konuyu farklı bir yere taşımak istiyorum. Ne diyor Camus amca; İnsanın parsa varsa çalışmak zorunda kalmaz. Böylece zamanı satın alır. Bu kalan zamanda da kendini mutlu edebilecek şeyleri yapar. Yani para mutluluğu satın alır.
Yaşı 30'u aşmış her insan için zaman geriye doğru işler. 2016 yılı da şahsım için bir eşik manasına geliyor. Ve maalesef çalışarak kendisine bir hayat kurmaya uğraşan insanlar için gitgide şartlar zorlaşıyor. Olaya bu açıdan yeni yıl kutlamaları bunca sefaletin ve savaşın içinde anlamsız bir reklam filmi olmaktan öteye geçmiyor.
Ta ki bir insan olarak koltuk takımından daha fazla değerimiz olduğunu sistem bize sağladığı zaman oturup bir şeyler kutlayabiliriz.
Sevdiklerimiz yanımızda olsun bu bize yeterde artar. O yüzden 2016 bildiği gibi gelsin?!